overde50travelketowalk
Kaapverdië – in progress maar toch al leesbaar tijdens de werkzaamheden!!!!

Kaapverdië – in progress maar toch al leesbaar tijdens de werkzaamheden!!!!

Ribeira da torre op het eiland Sao Antao

We gaan naar het werelddeel Afrika zonder dat iedereen er eigenlijk vanuit gaat dat dit wel degelijk Afrika is. Noem het de “Canarische eilanden” van Afrika zoals sommige beweren. Op de wereldbol liggen ze er ook gewoon onder, ter hoogte van de Westelijke Sarah en Senegal, met als dichtste grootste stad op het vasteland Dakar. Als het grondig fout loopt moet je naar daar in eerste instantie uitwijken voor een “grotere” medische behandeling. Laten we het daar toch niet direct over hebben in dit artikel, maar toch…

Sao Vicente

Eén van de negen bewoonde eilanden van Cabo Verde zoals Kaapverdië eigenlijk ter plaatse wordt genoemd. Al 15 miljoen jaren bestaan ze en in de 15de Eeuw ontdekt door Portugezen en Italianen. Door zijn dichte ligging tegenover het schiereiland “Groene Kaap” in Senegal kreeg het zijn naam en werd het aanvankelijk gebruikt voor slavenhandel en gegeerd door verschillende wereldmachten in de loop der jaren. Als belangrijke stopplaatsen om proviand in te slaan en herstellingen te doen aan vaartuigen ging de economie toen up en down. Het werd uiteindelijk een Portugese kolonie waarin tevens een onafhankelijkheidsstrijd eindigde, uiteindelijk vele jaren later, op 05 juli 1975 in een eigen land. Toerisme wordt één van de belangrijkste inkomstenbronnen. Alhoewel de meeste inkomsten naar de grotere “mondiale”ketens en buitenlandse investeerders gaan is het echte rechtstreekse toerisme de enige echte goede vorm van inkomsten van het land maar….

Het valt op in Kaapverdië dat iedere ernstige economische structuur verbonden aan toerisme bijna wordt gedragen door een persoon of organisatie van ver buiten Kaapverdië. De Kaapverdianen blijken zelf niet bij machte, en of verstand, om de economie zelf te beheersen en te laten groeien.

Toen we bijvoorbeeld onze reis dienden uit te stippelen konden we pas één week voor de afreis beschikken over het vaarschema van de enige ferrymaatschappij ter plaatse, CV Interilhas. Dit hadden we nog nooit meegemaakt evenals niet de gemiste boot een week later, maar daarover later meer. De plaatselijke firma’s en zelfstandige ondernemers hekelen massaal de plaatselijke overheid en stellen dat deze alles opzettelijk op zijn “Afrikaans” in het honderd laten lopen. Transport is in Kaapverdie hierdoor een groot probleem en mede één van de oorzaken waarom dit land nog niet verder staat op de wereldkaart wat betreft het toerisme.

Na wat opzoekingen in de voorbereidingen van onze reis was het duidelijk dat we een cultuurshock tegemoet gingen en we besloten zoals aangeraden te starten in de culturele hoofdstad van Kaapverdie en dit op het eiland Sao Vicente zijnde Mindelo. Het verschil met Europa leek ons daar het minste, wat achteraf juist bleek te zijn. Het is al wat qua verschil maar Mindelo is een ideale tussenstap met onze contreien en heeft een eigen vliegveld met rechtstreekse vluchten vanuit de Benelux. Voor ons was dit vanuit Amsterdam 6u15 slechts, ideaal dus. Een terugvlucht diende te worden onderbroken via het eiland Sal maar meer dan anderhalf uur extra was dit niet. De meeste vluchten naar Kaapverdie verlopen via één van de andere eilanden en vliegvelden met bijna steeds een overstap in Lissabon.

Uitzicht over Mindelo

Sao Vicente en Sao Antao

Ferryhaven in Sao Antao

We besluiten om Kaapverdie te verdelen in drie reizen van telkens drie eilanden. We kiezen als eerste target de eilanden Sao Vicente, Sao Antao en Sao Nicolau gezien deze het dichtste bij elkaar liggen. De andere eilanden zijn voor later. Door een gemiste boot later blijkt Sao Nicolau ook voor later te zijn. Gezien onze reis op het einde van de Corona-episode is doorgegaan waren er tussen het eiland Vicente en Nicolau geen binnenlandse vluchten mogelijk en was de ferry-boot de enige optie. Samen met het onbewoond eiland Santa Luzia zijn deze eilanden de vier meest westelijke eilanden van Kaapverdie. Gezien hun ligging dus ideaal om te eilandhoppen tussen hen in een goed georganiseerde vakantie. Uiteindelijk gaan we ons verslag beperken tussen de twee voornoemde eilanden in de titel.

Mindelo in Sao Vicente

Start van de vakantie aan de luchthaven in Vicente met de mooie vrouwelijke naam Cesaria Evora, verwijzend naar een bekende zangeres afkomstig uit Mindelo. Al van jongsaf aan zong ze weemoedig, zoals zovelen Kaapverdianen zich voelen en hun typeert, en waardoor ze heel populair bleek tot haar dood. Kaapverdianen blijken echter ook feestvierders te zijn en hebben meestal een ongelooflijke vibe, “morna” of blues en nodigen iedereen uit om mee te doen. Een echt carnaval met Braziliaanse toestanden eind februari buiten Corona staat ondertussen op onze “to-do” lijst. We verklappen dus al iets : “Mindelo”: we komen zeker terug!

Tui vliegt rechtstreeks naar Vicente.

Voor ons was de luchthaven de kleinste die we ooit hadden gezien om er met een vlucht van overzee te landen. Klein en eenvoudig en te voet van het toestel naar de incheck, controle paspoorten en Covid-identiteitscontrole. Check.

Buiten staat onze chauffeur, uitbater, en direct grootste informant voor onze reis, ons al op te wachten. We waren de enige vlucht vandaag, gezien de Corona-perikelen, niet abnormaal. Christophe en Sofie baten in Mindelo hun B&B Casa Bom Dia uit en dat doen ze meer dan goed, ondervonden wij ook. Zie de foto hierboven vanuit hun toproofterras waarop ook hun ontbijt wordt geserveerd en onze kamer en terras ook waren gevestigd. Het is het ideale koppel om te “ontwesteren” als ik dit werkwoord hier nu direct mag uitvinden!? Onze gemeenschappelijke noemer met hen eerder was “Ketogeen” leven, of zoveel als mogelijk wat ons betreft. Zij zijn hierin leermeesters en volledig begeesterd. Een “ketogeen”verblijf hadden we toeristiek nog nooit meegemaakt. Wil je je hier verder in verdiepen zijn zij de perfecte match in zo veel aspecten als je zelf wil. Wil je echter met Keto niets te maken te hebben ben je bij hen evenzeer welkom. Ze waren samen met hun twee zoontjes, Mateo en Timo en hond Bronk het ideale gastgezin voor onze start via Mindelo. Met hen was het zeker geen definitief afscheid wat ons betreft!

Ontbijten bij Casa Bom Dia

Wat kunnen we hier allemaal doen?

Het eiland Sao Vicente bleek slechts 18 op 22 km te omvatten en buiten Mindelo voor het overgrote deel dor te zijn en uit lavasteen te bestaan. Het is er elke maand van het jaar tussen de 20 en de 30 graden warm en een beetje, of veel wind, en het regent er sporadisch maar en vooral tijdens onze zomermaanden hebben ze er een regenseizoen. Vicente heeft enkele mooie stranden zonder gebouwen of infrastructuur. Enkel aan het strand te Salamansa en Sao Pedro troffen we een enkele bar aan om te drinken en/of een eenvoudige maaltijd te nuttigen. Zalig in het zand onder de parasol of veranda met zicht op een helblauwe waterbeleving voor jou ondertussen. We gingen bij beiden twee keer langs uiteindelijk voor deze zalige beleving en tevens ook omdat wij dit persoonlijk belangrijk vinden op reis, en omdat er bijna geen andere mogelijkheden waren. De plaatselijke bevolking kan zich organiseren als “picknickers” op de andere stranden maar als toerist heb je deze luxe uiteindelijk niet.

We deden een lange en stevige wandeling vanuit de hoofdstad Mindelo naar het dalstrand dat uitkomt ten westen van Salamansa om vervolgens langs de kliffen op een smal padje uit te komen op het strand van Salamansa. Niet voor mensen met hoogtevrees by the way! Aldaar kan je een Aluguer nemen terug naar de hoofdstad. De alternatieve zandweg door het gebergte was te saai voor ons maar voor de “diehards” zeker goed te doen!

Wat is een Aluguer? Het is de plaatselijke gemakkelijkste en goedkoopste manier om te reizen tussen belangrijke plaatsen in Cabo Verde. Het zijn kleine busjes waar we met maximaal een achttal passagiers in kunnen en wanneer we vol (of bijna vol) zijn zal hij vertrekken. Plaatselijke bevolking durft wel eens het aantal van 8 serieus te overschrijden. Ook langs de kant van de baan worden sommigen zo meegenomen of opgepikt. Het is de perfecte keuze als je niet op uur of tijd terug of ter plaatse moet zijn. Een taxi is een duurder maar weliswaar sneller alternatief. Ook zijn bepaalde Kaapverdianen ook taxichauffeur zonder dat ze ervoor een vergunning hebben. Met hen kan je onder de prijs rijden maar of dit de bedoeling is..

De plaatselijke politie gebruikt een eigen Aluguer : probeer deze echter te vermijden 🙂

Monte Verde

Salamansa ligt dicht bij de hoogste berg van het eiland, de Mont Verde. Tot op 774 meter hoogte kan je klimmen tot aan het bewaakte fort met satelietten op de top. We deden de tocht in de mist, en deels in de zon onderaan, op 3 uurtjes maar bleven door de soms slechte zichtbaarheid op de brede weg ernaar toe. Op een drietal uurtjes, enkel stappen in totaal, waren we terug beneden. Als wandelaars moest en zou deze berg op ons konto komen! Spijtig van de views die we niet zagen, of konden zien, in de verte. Desalniettemin was het een tocht die de moeite waard was. Je bezoekt Vicente niet zonder op de Mont Verde te zijn geweest. Je kan hem perfect met de auto doen of te voet.

Het moet niet altijd een mooi uitzicht zijn.

In onze verdere rondrit rond het eiland, wat eigenlijk ook rond de Monte Verde was, kwamen we na Salamansa, in uurwerkwijzerzin aan in het dorp Baia das Gatas. Het dorp was slapend stil en er waren tekenen van toerisme aanwezig maar gezien begin februari het winter is, en Corona belemmerend werkt, geen ziel aanwezig. We reden met onze huurauto dan ook even snel terug weg als we waren gekomen.

Monte Verde

De weg van Baia das Gatas naar Calhau is de mooiste van het eiland met een een geweldige strook zandstrand gecombineerd met lava en slechts één grote asfaltbaan met verschillende stops/parkings van waaruit je naar het strand kan met een enorme golvende zee in helderkleurig wit strandzand. Uniek mooi.

Achterkant van het eiland met wondermooie kuststrook

Het Praia Grande strand als laatste strook vooraleer we het dorp Calhau binnenrijden via een rondpunt. Het enige restaurant aldaar is tevens een must to see/eat/enjoy. De verse visschotels die ze er serveren zijn niet te versmaden. Met spijt vertrek je aldaar met zekerheid zeker als je op het zonnig terras aan 27 graden een berichtje krijgt uit België dat het er al drie dagen nonstop aan het regenen is. Een selfieke dan maar als antwoord met onze zonnenbril op terugsturen.

Het bord naar het enige restaurant verscholen in het dorp Calhau

Stranden en vulkanen

In onze rondrit bezoeken we verschillende stranden en vulkanen. Wat ons opvalt is dat deze er op verschillende plaatsen vuil bij liggen, sluikstorten en afvalbergen zijn hier geen uitzonderingen. Spijtig maar verdomd duidelijk dat niet de toeristen dit veroorzaken maar de eigen bewoners. Bewoners die van niet beter weten, denken we dan, maar niet beseffen wat ze hun eigen natuur aandoen.

Vulkaanrand met gestort steenpuin

Sao Pedro

Sao Pedro met zijn waterschildpadden en vuurtoren zijn een must op Vicente.

Een perfecte bezigheid, turtle swim!

Het strand en de kuststrook van Sao Pedro en Praia Granda wisselen volgens het seizoen de aanwezigheid van de schildpadden af. Begin februari was het voor ons dan ook Sao Pedro waar we moesten zijn. En we waren er! JaGeronseld bij aankomst door Alex, de plaatselijke fixer, konden we hem overtuigen eventjes te genieten van de enige strandbar en daags nadien terug te komen met de juiste tools, tijd en zwemkledij. Hij dacht ons nooit meer terug te zien en te zijn afgewezen maar was in de zevende hemel daags nadien dat we er terug waren.

Plots steeg wel de afgesproken prijs van de dag ervoor maar, onderhandelaars die we zijn, kwam daar niets van in huis. We wilden tevens diezelfde trip ook de vuurtoren bezoeken in het naastgelegen Sao Andre en konden zo voor de plotse meerprijs Alex als gids meenemen want de vuurtoren had een paadje naar de ondergelegen grot die je enkel bij laag water kan bezoeken en betreden. Deze vind je niet of moeilijk zonder gids. Wij dus wel en het was de moeite waard. Een huzarenstukje klauterwerk maar echt de moeite. Spijtig dat het begin van deze voetweg, aan het eind van het dorp, is opgeslorpt door een gigantisch bouwproject dat weliswaar een geweldig uitzicht heeft maar waar de “poen” weer heeft gewonnen van het “groen”. Iets waar we nog mee werden geconfronteerd tijdens deze vakantie op verschillende plaatsen. Het Kaapverdië van nu zal niet meer het Kaapverdië van morgen zijn hierdoor op verschillende plaatsen.

De Vuurtoren net voor zonsondergang

De schildpadden werden benaderd met de plaatselijke kleine vissersboten die we mee hielpen in en uit het water. Onderweg nog eventjes van motor wisselen en hop het water in met snorkelgerief inclusief. De massa schildpadden die op de versneden sardienvis kwamen gezwommen waren zo groot dat we als zwemmers duidelijk in de weg lagen. Een ongeloofelijke ervaring!

Sao Pedro vanuit de wandeling naar de vuurtoren bekeken

Deze combinatie schildpadden en vuurtoren was één van onze mooiste namiddagen in Kaapverdië. Via het vliegveld reis je zo terug op een 20 minuutjes naar Mindelo. Vliegtuigen die soms enkele keren de rust er verstoren zijn schaars en in onze Corona-periode niet gezien.

Sunset

Het is op vele toeristische plaatsen een ideale locatie om een sunset te zien. Vele horecagelegenheden op verschillende toeristische (ei)landen gebruiken het om volk aan te trekken. We vonden zo ook in Kaapverdië in Mindelo een uniek terras bij Mr Sunset en kozen dit als mooist geziene plaats op dit eiland. Ideaal dus om een zonsondergang te beleven met een plaatselijke Gin-Tonic. Eventjes ogen sluiten, en een “heaven on earth” momentje beleven! Echt genieten was dat.

Zonder woorden…

Hierna plots weer met de voetjes op de grond want de uitbaters, enkel belust op onze escudo’s, waren allesbehalve vriendelijk! Spijtig voor hen want wij hebben er desondanks genoten, helemaal alleen, op het wondermooie terras zagen we de zon verdwijnen in …een wolk! Ja weer werd het bewolkt en grauw eventjes zoals veel tijdens onze aanwezige dagen tijdens de wintermaand begin februari. Het kon ons eigenlijk niet schelen.

Escudo’s versus Euro’s

Zoals goed gelezen in de voorbereiding is de meest voordelige manier om profijt te halen bij het geld te wisselen in de plaatselijke bankfilialen als je zelf cash geld meeneemt. We konden zo bijna exact 55.000 Escudo’s verkrijgen voor 500 Euro meegebrachte Euro’s. Neem je via hun bankautomaten geld op voor bijvoorbeeld 20.000 Escudo’s dan kost dit je ongeveer 190 Euro. De luchthavenveiligheidstaks die we moesten betalen bij aankomst op de vlieghaven betaalden we ook digitaal en kostte ons uiteindelijk voor 3400 Escudo’s in werkelijkheid 31.33 Euro. Zo een kleine verschillen/profijt wegen volgens ons niet op tegen het risico om geld te verliezen of te worden bestolen. Een gulden middenweg met cash en kaarten lijkt ons idealer. Een overweging die bij iedereen anders zal liggen ook vrezen we. Maar de bankkaart verkiezen we de volgende keer toch boven een te groot bedrag in cash!

Verse vis door straatverkopers.

Bedelaars kom je veel tegen in de stad Mindelo. Een beetje een doorn in het oog maar niet abnormaal gezien de grote kloof tussen arm/rijk en ook dus tussen toeristen/armen. Vooral in de stad Mindelo aan elke horecagelegenheid staan of lopen ze rond, de ene al wat heviger dan de andere. Gewoon negeren is de boodschap spijtig genoeg. In sommige gelegenheden is het zo erg dat er plaatselijke “portiers” worden gestald om ze op afstand te houden. Spijtig maar helaas…

Autootje huren

Omdat we zo veel als mogelijk lokaal willen voelen en beleven als we op reis zijn, deze organiseren, deze uitdokteren, komen we steeds bij ook bij de plaatselijke handelaars terecht. Ook zo voor onze autoverhuurder in de commerce Atlantic Car Mindelo . Een perfecte verhuurder die je ook in de Franse taal wil helpen en zorgt dat je ideeën genoeg hebt om te bezoeken. We hadden deze uitstappen op voorhand wel al wat uitgezocht maar onze geweldige namiddag tussen de schildpadden met het vuurtorenavontuur hebben we grotendeels aan hem te danken. Vanuit onze zetel in Vlaanderen al een auto huren was duidelijk geen sinecure en onze zoektocht ter plaatse heeft ons buiten enkele uurtjes wandelen in het centrum niet veel tijd doen verliezen. Er zijn nog enkele aanbieders maar de gekozen service zal wel bij de beteren zijn geweest! Onze Fiat Panda wisselden we na dag één dan ook probleemloos in met een vier maal vier koppeling op een hoger chassis wat duidelijk nodig was op de offroad wegen voornamelijk aan Sandy Beach en de naastgelegen vulkaan.

Auto’s huren doe je ook steeds per eiland en deze kunnen niet met de ferry worden overgeplaatst.

Sandy Beach en de vulkaan!

We rijden onze berg verder rond en komen zo aan een plots verkeersbord dat ons verwijst naar dit strand en berg vulkaan. Onze Fiat Panda lieten we achter toen de weg te ruw werd waarna bleek dat “the beach”toch nog te ver was. Het was bij een volgende passage met de jeep dat we toch verder durfden. Niet dat we met de huurauto er misschien niet zouden geraken maar op deze plaats van het eiland was er geen bereik van de telefoon. Een platte band of vastgeraken onder het chassis zagen we hier niet zitten. Een dergelijke ervaring deelden we al eens op een vorige vakantiebestemming en de geulen werden bereiektne ongeveer dezelfde diepten als toen. Geen risico’s deze keer!

Sandy Beach
Vulkaanzicht van bovenaf de krater
Mindelo beach vanuit en naar de drie bijhorende horecabedrijven U Sabor, Kalimba en Caravela.

Telefoneren, sms’en en internet!

Het was weerom lang geleden dat we nog eens buiten Europa reisden dus eventjes surfen naar de beste voorwaarden. Enkel Proximus en Orange bleven over en toen Proximus liet wetne net mindegestopt te zijn met hun bundel bleek enkel Orange een bundel aan te bieden van 12 Euro voor 500 MB en een 500 berichten en minuten en 20 Euro voor 1GB en 1000 stuks of minuten. Deze laatste hebben we genomen maar met de eerste hadden we ook voldoende dekking gehad. We geven wel mee dat we geen constante verbruikers zijn op vakantie maar kunnen bellen ter plaatse en surfen is anno 2022 tochwel een must, zelfs voor prille vijftigers 😉

Wat uiteraard vandaag een goede deal is kan morgen al een andere zijn in deze communicatiewereld! We gaven toch graag deze ervaring met jullie mee.

Transport en hun nationaal probleem! De ferry

Het was eigenlijk vooorspeld

Het

Het was

Eilandhoppen : met de ferry naar naastgelegen Sao Antao = het wandelparadijs!

Het zou een kort en snel bezoek aan dit eiland worden en we keerden uiteidnelijk een tweede keer er naar terug.

We gaan er